فوتبال جنگ نیست

تقریبا اغلب روزنامه های امروز پیروزی دلچسب دیروزتیم ملی فوتبال برابر ژاپن را روی جلد خود آورده اند.

مهدی بذرافکن

تیترهای خوب و جذابی که نشان دهنده تاثیر عمیق فوتبال بر زندگی مردم است؛فرقی نمی کند ایران یا هرجای دیگری.

در این بین تیتر یک روزنامه هم میهن درباره بازی ایران-ژاپن جای بحث دارد:«جنگ جنگ تا پیروزی».

هم میهن می تواند برای انتخاب و برجسته کردن این تیتر هزار دلیل بیاورد که قابل احترام است.

با این حال ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که ورزش و فوتبال محل جنگ نیست.

جنگِ رودروی فیزیکی تعریف دارد؛ دو دوشمن در دو سوی میدان از هر ابزاری برای برتری استفاده می کنند.

کسی در جنگ به دیگری کمک نمی کند. یعنی الان مثلا در جنگ روسیه و اوکراین که نبردها تن به تن است، سرباز روس اگر سرباز اوکراینی دچار مشکل شد کمکش نمی کند در اولین فرصت او را می کُشد، سرباز اوکراینی هم همین کار را می کند چون جنگ است. به قول معروف نکُشی،کُشته می شوی.

اما در سخت ترین رقابت های فوتبال از لالیگا تا سری آ و لیگ جزیره بارها و بارها دیده ایم اگر مثلا پای بازیکنی می گیرد بازیکن رقیب به سرعت کمکش می کند.

یا اگر مصدومیت شدیدی پیش می آید که مسببش برخورد دو بازیکن بوده، آن بازیکنی که باعث مصدومیت شده حتی تا بیمارستان هم می رود و از حریفش دلجویی می کند.

ورزش و فوتبال جنگ نیست. فوتبال فقط یک رقابت است که در زمان پایان بازی آن رقابت هم تمام می شود. درست مثل بازی ایران و ژاپن که تمام شد و سفارت ژاپن در کشورمان هم بلافاصله این پیروزی را به ما تبریک گفت؛این چه جنگی است که رقیب پس از شکست تبریک می گوید؟