کاش لاله و لادن زنده بودند

لاله و لادن در زمانه ای که قدرت اینترنت-لااقل در ایران- به شکل کنونی نبود مورد توجه مردمان ایران و حتی بسیاری کشورهای جهان قرار گرفتند.

مهدی بذرافکن در روزنامه خوزی ها نوشت:برای نسل جدید تر که با این دو اسم آشنا نیستند به صورت مختصر عرض کنم که لاله و لادن دوقلوهای اهل فیروزآباد استان فارس از سر به هم چسبیده بودند و با همین وضعیت تا 30 سالگی هم زندگی کردند.حتی به دانشگاه رفتند و در رشته حقوق فارغ التحصیل شدند.
این دو خواهر که از بدو تولد تا زمان مرگ با سرنوشت عجیبی روبه رو شدند-که نوشتن آن در این مقال نمی گنجد-در نهایت و پس از کش و قوس های فراوان تصمیم به عمل جداسازی گرفتند.
عمل سختی که پیش بینی متخصصان از نتیجه اش چندان امیدوار کننده نبود اما در نهایت با اصرار این دو خواهر آنها در بیمارستانی در کشور سنگاپور مورد عمل جراحی جداسازی قرار گرفتند که متاسفانه هر دو نفر جانشان را از دست دادند.
آنها که متولد سال 1352 بودند 17 تیرماه سال 1382 پس از یک عمل جراحی سخت و طولانی که 52 ساعت طول کشید درگذشتند.
لاله و لادن بیژنی زمانی به شهرت رسیدند که هیچ شبکه اجتماعی قابل توجهی وجود نداشت و ایران از یک اینترنت نصفه و نیمه برخوردار بود با این حال لاله و لادن چنان شهرت یافتند که بسیاری از مردم در اقصی نقاط جهان پی گیر حال آنان بودند به نحوی که حتی مراحل عمل جراحی شان لحظه به لحظه از تلویزیون ها و خبرگزاری های مطرح دنیا پخش می شد.
کاش آنها به قول پدرخوانده شان اسیر تبلیغات در کشور سنگاپور نمی شدند.
کاش آنها به حرف متخصصان آلمانی که امید زنده بودن لاله و لادن پس از عمل جراحی را -بسیار کم- اعلام کرده بودند گوش می دادند.
کاش آنها الان زنده بودند تا با حضورشان و آن روحیه شاد و بشاش خود در این شرایط سخت مردم به نمادی از امید تبدیل می شدند.
کاش..،کاش.. این روزها زندگی هایمان چقدر با «کاش» های مختلف پر شده…