دخترانگی پسران، پسرانگی دختران

زمانی چیز عجیبی بود؛ خیلی هم عجیب بود. نه این که اصلا نبود، بود، اما کم بود. حالا اما ظاهرا چیز خیلی عجیبی نیست. کم هم نیست. متاسفانه زیاد است. شما هم به احتمال خیلی زیاد دیده یا لااقل شنیده اید.

مهدی بذرافکن در خبرآنلاین نوشت:اسمش را که نمی شود پدیده گذاشت. باید گفت یک ناهنجاری خطرناک اجتماعی که در صورت عدم توجه به جاهای باریکی می کشد.

پسران نوجوانی که آرایش غلیظ زنانه کرده و دختران نوجوانی که خود را شبیه پسران کرده اند.

اشتباه برداشت نکنید منظورم مثلا زیر ابرو برداشتن پسران جوان نیست؛ این دسته اگر آرایش می کنند، زیر ابرو بر می دارند یا بند می اندازند لااقل مردانگی اشان را قبول دارند و به قول خودشان برای نظافت و زیبایی این کارها را می کنند.

منظور من پسران نوجوانی است که علاوه بر این که شکلشان را شبیه دخترها می کنند معتقدند باید دختر باشند و نیاز به عمل جراحی و تغییر جنسیت دارند.

منظور من دختران نوجوانی است که علاوه بر این که شکلشان را شبیه پسرها می کنند معتقدند باید پسر باشند و نیاز به عمل جراحی و تغییر جنسیت دارند.

در صورتی که چنین نیست آنگونه که یک روان شناس اجتماعی فعال درباره این ناهنجاری می گوید:” بیشتر از 95 درصد این نوجوانان فقط به خودشان مساله تغییر جنسیت و هورمون و.. را تلقین کرده و به واقع اصلا نیازی به این کار ندارند.”.

بر اساس گفته های این دوست روان شناس -که تجربه هایش را در این زمینه در اختیارم قرار داد- او مراجعه کنندگان زیادی از پسران و دختران نوجوان خواهان تغییر جنسیت دارد که البته به خواست والدینشان به او رجوع می کنند.

دختران و پسرانی -که بر اساس آزمایشات دقیق پزشکی- درصدی نیاز به تغییر جنسیت ندارند و تنها بر اساس تلقین به خود به این نتیجه رسیده اند که باید تغییر جنسیت دهند.

عواقب این ناهنجاری هم کم بی خطر نیست؛ گرفتاری در معظل دوگانگی جنسیتی و تلاش بی سرانجام برای تغییر جنسیت به راه های خطرناکی ختم می شود که یکی از خطرناک ترینشان می تواند خودکشی باشد وقتی که در اوج دوران بلوغ و حساسیت از دید خودشان نمی دانند دخترند یا پسر.

به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش، بهزیستی،(N.G.O) های مرتبط با جامعه یا هر نهاد مسوول دیگری باید این معضل را بیشتر مورد توجه و کنکاش قرار دهند؛ یک ناهنجاری خطرناک اجتماعی که در صورت سهل انگاری، پشیمانی به بار خواهد آورد.

نکته: برخی سن نوجوانی را 13تا18 سال می دانند. همانگونه که حد نهایی آن را تا22سالگی هم ذکر کرده اند.

پی نوشت: پرواضح است منظور این نوشتار “ترنس‌ها” نیست که آنان بحثشان کاملا جداست.