در نکوهش یک استعفای بدهنگام/که نامش به نکویی نبرند

مهدی بذرافکن تحلیلگر مسایل ورزشی در روزنامه خوزی ها به استعفای جواد نکونام قبل از بازی با الهلال عربستان واکنش نشان داد.

این روزنامه نگار نوشت:ملاک من برای احترام به افراد، خاصه چهره های مشهور کشورم، «ملی گرایی»شان است.

یکی از خصوصیات مهم هر ملت که نقش اساسی در تعیین هویت ملی آن جامعه دارد، «ملی گرایی» یا «آگاهی ملی» است؛ آگاهی ملی، اغلب پدیدآورنده حس وفاداری، شور و دلبستگی افراد به عناصر تشکیل دهنده ملت مثل نژاد، زبان، سنت‌ها و عادت‌ها، ارزش‌های اجتماعی، اخلاقی، و به صورت کلی، فرهنگ است.
برای من، شخصیت جواد نکونام -به عنوان کاپیتان و مربی اسبق تیم ملی فوتبال کشورم و همچنین مربی سابق تیم فولاد خوزستان- از احترام بالایی برخوردار بود و هنوز هم هست.
فوتبالیستی که در دوران بازی اش با ثبات بود. در لالیگا بازی کرد و به تیم های بزرگ باشگاهی مثل رئال مادرید گل زد.
جواد نکونام 151 بازی برای تیم ملی انجام داد و از این بابت در میان بزرگان فوتبال ایران رکورد دار است.
او برای باشگاه فولاد خوزستان هم زحمت کشید و با این تیم ریشه دار و بازیکن ساز دوران خوبی سپری کرد.
این ها را عرض کردم که درباره نکونام یک طرفه به قاضی نرفته باشم و بر نقش تاثیرگذار او در فوتبال ایران تاکید کنم.
با این حال اما اصلا نمی توانم با استعفای او پس از برد فولاد برابر الفیصلی عربستان کنار بیایم از این جهت که خوزستانی ها به عنوان نماینده شایسته ایران به مرحله یک ‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا راه یافته بودند و باید برابر تیم قدرتمند الهلال عربستان به میدان می رفتند.
جواد نکونام اما در اقدامی خودخواهانه-حتی اگر در اختلاف نظرش با مدیران فولاد حق را به او بدهیم- در بدترین شرایط ممکن استعفا داد.
استعفای نکونام در آن مقطع از جهات مختلفی نکوهیده بود.
اول این که او تیمش را قبل از نبردی نابرابر وارد حاشیه کرد؛ حاشیه هایی که از لحاظ روحی نیز بر بازیکنان فولاد بی تاثیر نبود.
نکته بعدی استعفای نکونام، خجل شدن نام و اعتبار فوتبال ایران در عرصه بین المللی بود، خاصه این که فولاد باید به مصاف حریفی چون الهلال عربستان می رفت که به علل مختلف با فوتبال ایران کری های شدیدی دارد.
استعفای نکونام در آن مقطع حساس و پس از برد مهم فولاد برابر الفیصلی، به اشتباه از نگاه او و مشاورانش بهترین زمان تعبیر شد.
نکونام که در رقابت های لیگ برتر نتوانسته بود مطابق انتظار فوتبال دوستان خوزستانی ظاهر شود با این نگاه که حتما به الهلال خواهد باخت، پس از برتری مقابل الفیصلی استعفا داد تا با برد از این تیم خداحافظی کرده باشد غافل از آن که علاقمندان فهیم فوتبال، «فرار رو به جلو» نکو را متوجه و به حق از او دلگیر شدند.
در مقام قیاس، جواد نکونام مانند فرمانده ای بود که در حساس ترین مقطع رویارویی لشکرش با حریفی قدرتمند،سربازانش را تنها گذاشت و رفت.
او منفعت «شخصی» را به منافع «ملی» ترجیح داد و بی توجه به «ملی گرایی» کاری کرد که کارنامه خوب گذشته اش، خدشه دار شود.
جواد نکونام برای فوتبال ایران، برای فوتبال فولاد زحمت کشیده اما کاش فولاد را برابر تیم عربستانی تنها نمی گذاشت. کاش می ماند و مبارزه می کرد و مانند یک مبارز، مانند یک قهرمان از فولاد می رفت…