۲ سال پس از آن‌که سفر به ایران در ایتالیا مُد شد…
سفر به ایران حدود دو سال است که در ایتالیا اصطلاحا «مد» شده است. سایت مسافرتی اسکای اسکنر هم آمار داده بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ ایتالیایی‌ها ۲۴.۶ درصد بیشتر بلیت پرواز ایران را جست‌جو کرده‌اند، اما با این حال مردم این کشور هنوز ایران را نمی‌شناسند و آن را با عراق اشتباه می‌گیرند.
گزارش فرانس‌نیوز در اواخر سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد گرایش ایتالیایی‌ها به ایران که قبلا جزو مقصدشان نبوده، مرهون سفرنامه‌های گردشگران بازگشته از این کشور است که در صفحه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند، حتی این باور وجود دارد که چند خط نوشته مسافران ایران، چنان موجی را در دنیای سفر ایتالیایی‌ها راه انداخته که نتیجه‌اش جابجایی رتبه جهانی یک کشور و تغییر ذائقه یک ملت بوده است.
با این حال «دلیر تاشکوجایف»، دانشجویی که در ایتالیا ایران باستان می‌خواند به ایسنا می‌گوید: هنوز اخبار سیاه علیه ایران از رسانه‌های ایتالیا رخت نبسته و بیشتر مردم این کشور درباره ایران چیزی نمی‌دانند، چون روزنامه‌ها و رسانه‌ها در این‌باره کم صحبت می‌کنند، برای همین سوال درباره ایران زیاد پرسیده می‌شود.
«دلیر» بزرگ‌شده‌ی روسیه است، اما ریشه‌ای تاجیکی دارد و دو سالی می‌شود که آموزش زبان فارسی را آغاز کرده و به انگیزه تقویت آن، از رم راهی تهران شده است. او یک ماهی که در ایران بود، فرصت کرد در کنار زبان‌آموزی در بنیاد سعدی، شهرهای یزد، تهران، اصفهان و کاشان را هم ببیند و از بین آن‌ها به یزدِ سنتی بیشترین امتیاز را بدهد.
شهر بعدی که این جوان ایتالیایی‌نشین برای دیدن‌اش نقشه کشیده، شیراز و تخت جمشید است؛ می‌گوید: این میل شدید از رشته‌ی تحصیلی‌ام ناشی می‌شود. شدیدا علاقمندم تخت جمشید را ببینم. هرچند که به گیلان هم فکر می‌کنم، شنیده‌ام این منطقه از نظر طبیعت، رسوم سنتی و غذا، گزینه‌ی جذابی برای سفر است.
دلیر که پدرش اصالتی تاجیکی دارد، خودش را با فرهنگ ایرانی غریبه نمی‌داند و می‌گوید: از بین آنچه تا به حال دیده‌ام، «تعارف کردن» از همه جذاب‌تر بوده. ایرانی‌ها خیل اهل تعارف کردن هستند، فرهنگی که به هیچ‌وجه در ایتالیا و روسیه وجود ندارد، با این حال معتقدم سنت خوبی است و از یک فرهنگ اصیل ناشی می‌شود.
او در یک ماه سفرش به شدت شیفته‌ی غذاهای ایرانی شده و چلوکباب را محبوب‌ترین آن‌ها معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: از ایران برای مادرم یک روسری سوغات می‌برم، اما برای دوستانم در ایتالیا، فرهنگ مردم مهربان ایران را که البته نمی‌دانم آن را چگونه می‌توان به زبان آورد و شرح داد.
نظرات کاربران