خاطراتی از ورزشگاه یادگار آذربایجان(1) تی تی ها اهل غذا خوردن و استراحت نیستند!

رضا ناصرزاده:

بخش اول:به نظرم تماشاگران طرفدار تراکتور مانند تماشاگران دو آتشه سرخابی ویژگی های خاص خود را دارند. شاید به همین دلیل و خاص بودن آنها بود که تصمیم گرفتم جو ورزشگاه یادگار را در چند قسمت تحلیل و خاطره نگاری کنم.

پیشنهاد می دهم جامعه شناسان علاقمند به ورزش سری به ورزشگاه یادگار بزنند و رفتارهای مختلف طرفداران پرشور تراکتور در برابر تیم محبوبشان را تحلیل کنند و مطمئن باشنند به نتایج جالبی دست خواهند یافت.
خاطره ام اما مربوط می شود به بازی چندفصل قبل تراکتورسازی با تیم پرسپولیس؛سفر کاری من همزمان شده بود با این بازی و من هم فرصت را مغتنم شمردم و برای اولین بار به این ورزشگاه خاطره انگیز رفتم.

از ورودی اصلی ورزشگاه که وارد می شوی و از سمت راست به سوی سکوها حرکت می کنی جایگاه تی تی هاست. همان تماشاگران چند آتشه تراکتور که از یک ساعت قبل از بازی – شاید هم بیشتر- تا یک ساعت بعد از بازی این تیم-شاید هم بیشتر- به شدت تراکتور و بازیکنانش را تشویق می کنند.

زمانی که من به ورزشگاه یادگار رفتم همزمان بود با ایام محرم و وقتی وارد ورزشگاه شدم تماشاگران به طرز زیبایی و با زبان ترکی در حال عزاداری برای سید و سالار شهیدان بودند؛ این صحنه را هیچ گاه فراموش نخواهم کرد، زیرا اولین حضورم در ورزشگاه یادگار با سینه زنی و ذکر یاحسین تبریزی های پرشورهمراه بود.

اصلا تبریزی ها و آذربایجانی ها از قدیم ارادت ویژه ای به اهل بیت علیهم السلام خصوصا امام حسین (ع) داشته و دارند.
هوا سرد بود و اصولا ورزشگاه یادگار امام هم که در منطقه ای کوهستانی و خارج از شهر قرار گرفته سرد تر است.
تبریزی ها به یک غذا علاقه خاصی دارند، یک غذای ساده و سالم؛اگر اشتباه نکنم مواد تشکیل دهنده این غذا عبارت اند از: تخم مرغ آب پز، کره با نان لواش و البته دوغ.

در ورزشگاه یادگار اغلب تماشاگران این غذا را به همراه داشتند.تخم مرغ و آب پز و کره را در نان لواش قرار می دهند و یک لقمه اساسی می گیرند و به همراه دوغ خنک میل می کنند؛ همانگونه که گفتم یک غذای خوب و پر انرزی و سالم.

تی تی ها که مشغول تشویق هستند و کاری به غذا خوردن و استراحت ندارند! آن طرف تر تماشاگرانی نشسته اند که کمی شورشان از تی تی ها کمتر است…

ادامه دارد…