خاطراتی از ورزشگاه یادگار آذربایجان(2)ماجرای طرفدار ژاپنی تراکتور و تمرین تشویق بوندس لیگایی

رضا ناصرزاده:

به نظرم تماشاگران طرفدار تراکتور مانند تماشاگران دو آتشه سرخابی ویژگی های خاص خود را دارند. شاید به همین دلیل و خاص بودن آنها بود که تصمیم گرفتم جو ورزشگاه یادگار را در چند قسمت تحلیل و خاطره نگاری کنم.

پیشنهاد می دهم جامعه شناسان علاقمند به ورزش سری به ورزشگاه یادگار بزنند و رفتارهای مختلف طرفداران پرشور تراکتور در برابر تیم محبوبشان را تحلیل کنند و مطمئن باشنند به نتایج جالبی دست خواهند یافت.

دیروز بخش اول “خاطرات یادگار” را خواندید، امروز اما بخش دوم را مشاهده می فرمایید.

هوا سرد است و نم نم باران هم می بارد. سکوهای سرد ورزشگاه یادگار با گرمای حضور طرفداران بی شمار تبریزی در حال گرم شدن است.
با این که حدود سه ساعت تا آغاز بازی باقی مانده اما نصف ورزشگاه پر شده و جمعیت همچنان در حال ورود به یادگار است.

یکی از اعضای هیات فوتبال تبریز از پشت بلندگو به زبان ترکی در حال تمرین تشویق بوندس لیگایی است.
او چند بار اعلام می کند که در هنگام معرفی بازیکنان تیم تراکتورسازی و همچنین زمان گل زدن احتمالی آنان گوینده ورزشگاه نام کوچک بازیکن را می گوید و تماشاگران نام خانوادگی اش را فریاد بزنند، درست مانند تشویق های بوندس لیگایی.

تماشاگران با همکاری گوینده ورزشگاه در حال تمرین این کار هستند و نکته جالب اینجاست که بیشترین نامی که می برند و در تمرینشان استفاده می کنند سعید دقیقی ، کریم انصاریفرد و البته فرشاد احمدزاده است.
با راهنمایی ماموران هیات فوتبال به جایگاه ویژه یا همان (vip) هدایت می شوم؛ این عزیزان وقتی که متوجه می شوند من تبریزی نیستم و میهمانشان هستم لطف بیشتری دارند.

راستش در مدتی که تبریز بودم با این که یک کلمه هم ترکی بلد نیستم اما هیچ گاه احساس غریبگی نکردم.
در زمان دوبار حضورم در ورزشگاه یادگارنیز کانون هواداران تراکتور  لطف زیادی به بنده داشتند.

نکته جالب حضور یک تماشاگر ژاپنی طرفدار تراکتور است که به گرمی از سوی طرفداران تراکتور مورد استقبال قرار می گیرد و حتی برخی از آنها با این ژاپنی عکس سلفی هم می گیرند.

دو برادر دوقلو هم هستند که صورتشان را به رنگ قزمز درآورده اند ، آنها نیز مورد توجه ویژه هستند.

ادامه دارد…